ناصر صفاریان پیش از آن كه به عنوان كارگردان سینما شناخته شود كار خود را با روزنامهنگاری و نقد سینما آغاز كرد. او فارغالتحصیل رشته زبان و ادبیات انگلیسی است. در روزنامه «سلام» و مجله های «آدینه» و «فیلم» مشغول به كار شد. اما علاقه به ساخت فیلمهای مستند، او را به سمت دیگری هدایت كرد. صفاریان سه فیلم مستند در مورد زندگی فروغ فرخ زاد شاعر ایرانی به تصویر كشیده است و هماكنون در انتظار تصویب پروانه نمایش دو فیلم قدیمی خود است.
گلایهای كه در میان صحبتهایش خیلی بر آن تأكید میكند، توجه نكردن نامزدهای ریاست جمهوری به از دست رفتن هیجان مردم برای شركت در انتخابات است.
در انتخابات شركت میكنید؟
هنوز تصمیم به حضور در انتخابات نگرفتم، اما در شرایط فعلی، اگر قرار بر حضور در پای صندوق رأی باشد، شركت نمیكنم.
این شرایط یعنی چه؟
من معتقدم كه مردم ایران باید احساس كنند كه شرایط برای شركت در انتخابات فراهم شده. تا الان كه این هیجان در مردم ایران ایجاد نشده است. من خودم از شركت نكردن در دو دوره انتخابات (شورای شهر و مجلس) نتایج خوبی به دست نیاوردم، اما واقعاً تاكنون به این قطعیت نرسیده ام كه در انتخابات شركت كنم.
ممكن است، نظر شما تغییر كند؟
اتفاقی كه این احساس سرخوردگی مردم برای شركت نكردن در انتخابات را به شور و شوق تبدیل میكند، شاید تغییری در فضا ایجاد كند.
این اتفاق چیست؟
نمیدانم، سال 76 حضور خاتمی در ابتدا هیجان نبود ولی شاید به مرور زمان هیجانات و برنامههای آقای خاتمی این تحول را ایجاد كرد یعنی این احساس آن قدر اوج گرفت كه مردم دل شان جریان و تفكر دیگری نمیخواست.
حالا با این شرایط، هیچ وجه تمایزی بین كاندیداها ندیدید؟
نگاهی كوتاه به هر كدام از آن ها هیچ تفاوتی را خاطرنشان نمیكند. متأسفانه هیچ كدام از كاندیداها سیاست و برنامه قاطع ندارند. یعنی حرفهایی كه بیش تر به شعار تبدیل شده است را بارها تكرار میكنند.
شما چه انتظاری از نامزدها دارید؟
توانایی برطرف كردن مشكلات هنرمندان را داشته باشند.موضوع های عام هم كه به هر حال باید مورد توجه قرار گیرد.
مثلاً چه مشكلی را حل كند؟
مشكلات حوزه نشر و معاونت سینمایی را حل و بهترین شرایط را برای هنرمندان ایجاد كند.
شما فكر میكنید، هیچكدام از این كاندیداها توانایی برآورده كردن این انتظارات را ندارند یا این
كه توانایی مطرح كردن آن را ندارند؟
من فكر میكنم مطرح كردن این برنامه در تصمیم افراد تأثیر دارد. البته به نظر من تجربه باعث شده كه مردم ترجیح دهند كسی كه توانایی بیش تر در برآورده كردن انتظارات رادارد، رئیس جمهور ایران شود.
یعنی در این 12 نفر این حداقل دیده نشده است؟
ناخودآگاه 7 یا 8 كاندیدایی كه تاكنون مطرح شدهاند اصلاً مورد توجه مردم نیستند. بقیه هم كه تاكنون خیلی متمایز نیستند. اما با این حال، شاید یكی از كاندیداها كه بیش تر در این حوزه صحبت كرده قابل توجه باشد.
این هیجان كه بارها از آن نام بردید، چه گونه ایجاد میشود؟
نمیدانم. مسؤولان باید در دل مردم، آن چنان دلگرمی ایجاد كنند كه مردم در این كوتاهترین زمان به شركت در انتخابات تشویق شوند، مثلاً زندانیانی را كه مردم تقاضای آزاد كردن آن ها را دارند آزاد كنند. به نظر من مردم ایران آهن نیستند كه به هیچ مسألهای توجه نكنند. بنابراین باید این سرخوردگی را از بین برد.
روزنامه اقبال - 21 اردی بهشت 1384