ناصر صفاریان

آخرین و شاید مهم‌ترین چیزی که بهانه جواد شمقدری و گروه سیاسی پشتیبان او شد تا تعطیلی خانه سینما را کلید بزنند، بیانیه دو سال پیش خانه سینما در دفاع از مستندسازان بازداشتی بود. متنی که پس از صدور بیانیه ای در جاسوس و معاند دانستن متهمان پیش از هر دادگاهی، صدورش جسارت خاصی می‌طلبید. کاری که در تاریخ جمهوری‌اسلامی هیچ نمونه دیگری نداشته است. همین بود که پای پیرمردان سینما ندیده برخی احزاب را به میدان حملات بی‌وقفه باز کرد تا خواستار تعطیلی خانه سینما شوند. و همین بود که اهل سیاست را به تخریب هنر کشاند و آتش بیاری معرکه تعطیلی تنها مرکز صنفی موثر در عرصه هنر و علوم انسانی ایران امروز. تاکید هم بر این‌که «مگر می‌شود برخی نهادهای امنیتی اشتباه کنند؟!» و حالا پس از آن همه و این همه حمله و تهدید و تحدید که نتیجه‌اش تعطیلی خانه سینماست، به شکل رسمی اعلام شده شش متهم پرونده مستندسازان از تمامی موارد رفع اتهام شده‌اند. این یعنی از دست رفتن یکی از مهم‌ترین دستاویزهای حمله و بهانه‌های تعطیلی. حالا که چنین شده، نه برای کوتاه آمدن شخص شمقدری و اطرافیانش، که دست‌کم برای رعایت حرمت صاحبان حق، بد نیست رجال حمله‌کننده به این دلیل، کلاه خود را قاضی کنند و دست‌کم پیش خود شرمنده شوند- اگر بشوند.

روزنامه بهار- 29 تیر 1392

توضیح عکس: تجمع در مقابل خانه سینما، در اعتراض به حکم دیوان عدالت اداری به سود خانه سینما- سوم خرداد 1391