نیکو شریفی

شاید شما هم مثل من تا قبل از تماشای فیلم سلاطین خیابان‌ها ندانید پارکور چیست، و حتی شاید اگر کسی را در حال پارکور کردن ببینید احساس کنید سلامتی‌اش در خطر است.

پارکورکاران از در و دیوارهای بلند بالا می‌روند، به جای استخر در آسفالت شیرجه می‌زنند و حرکات محیرالعقولی می‌کنند که به نظر خطرناک می‌آیند. با این‌که خیلی‌ها این ورزش را میمون‌بازی و دیوانگی می‌دانند، اما پارکورکارها مثل هر ورزشکار دیگری به حرکاتی که می‌کنند مسلطند.

سلاطین خیابان‌ها به دست و پنجه نرم کردن جوان‌های پارکورباز شهرک اکباتان در غرب تهران که به نوعی پایه‌گذاران این ورزش در ایران هستند، می‌پردازد با مشکلاتی که خیلی‌هایش از جانب مردم عادی برای شان درست می‌شود.

در این فیلم مردم منطقه از هیچ اقدامی برای ممانعت جوان‌های محل از پارکوربازی فروگذار نمی‌کنند. اقداماتی که پایه‌گذار پارکور در ایران، در جایی از فیلم آنها را جنایت می‌خواند و می گوید: «نمی‌دانم این‌ها با ورزش مخالفند؟ با اعتیاد موافقند؟» اما مصاحبه با مردم منطقه نشان می‌دهد از نگاه سنتی آن‌ها پارکور کم از اعتیاد ندارد. و نیروی انتظامی هم که همیشه یک گام در سخت‌گیری جلوتر از مردم است، مسابقه مجوزداری را که جوانان پارکورباز روزها برایش زحمت کشیده‌اند در حضور انبوه تماشاچیان به هم می‌ریزد.

تازه این دردسرهای پسرهاست. دخترهایی که پارکور دوست دارند حالا حالاها باید صبر کنند تا صف‌شکنی پسرها به نتیجه برسد. پسرهای فیلم می گویند باید از همسر و خواهر خودمان شروع کنیم. به هر حال پارکور هم مثل همه ورزش‌ها مخاطب زن کم ندارد. سازنده‌های این فیلم هم پالیز خوشدل و زینب تبریزی، هر دو متولد اواسط دهه شصت هستند که امیدوارند فیلم شان درباره این ورزش کاران بتواند مردم جوان و مسن را با دنیای جدیدی آشنا کند که تا به حال یا از آن بی‌خبر بوده یا ذهنیتی دیگر ازش داشته اند.

بی بی سی فارسی- 5 فروردین 1392